ای بر ورق تو درس ایام           ز آغاز رسیده تا به انجام
      صاحب توئی آن دگر غلامند           سلطان توئی آن دگر کدامند
                 راه تو به نور لایزالی           از شرک و شریک هر دو خالی
      در صنع تو کامد از عدد بیش           عاجز شده عقل علت اندیش
      ترتیب جهان چنانکه بایست           کردی به مثابتی که شایست
       بر ابلق صبح و ادهم شام            حکم تو زد این طویله بام
گر هفت گره به چرخ دادی          هفتاد گره بدو گشادی
خاکستری ار ز خاک سودی           صد آینه را بدان زدودی
     بر هر ورقی که حرف راندی           نقش همه در دو حرف خواندی
بی‌کوه کنی ز کاف و نونی           کردی تو سپهر بیستونی
   هر جا که خزینه شگرفست           قفلش به کلید این دو حرفست
  حرفی به غلط رها نکردی           یک نکته درو خطا نکردی
         در عالم عالم آفریدن             به زین نتوان رقم کشیدن
هر دم نه به حق دسترنجی           بخشی به من خراب گنجی
گنج تو به بذل کم نیاید           وز گنج کس این کرم نیاید


نظامی گنجوی